Een van de leukste complimenten die Sara Hermanides en ik kregen tijdens ons werk als sjamaan was 'ik bedoel het positief, maar jullie zijn zo lekker niet professioneel'. Mensen bedoelden dat we gewoon menselijk en raakbaar waren tijdens ons werk.
De professionele afstand die veel coaches, therapeuten, artsen en andere begeleiders van mensen in acht houden is een manier om vervlechting en alle soorten van overdracht te voorkomen. Het is een uitvinding tegen (zelf)medelijden.
In mijn traditie van het sjamanisme wordt gewerkt met professionele nabijheid. De training die ik heb ondergaan was gericht op het verschil tussen medelijden en compassie. De belangrijkste vaardigheid die wij als begeleiders van intense levensprocessen aan anderen leerde was 'tending space', het vermogen om aanwezig te zijn bij een ander terwijl deze door hemel en hel beweegt in het volle vertrouwen dat deze alle levenservaringen kan dragen. Dat is de praktische vertaling van compassie. Daarbij mag je als begeleider geraakt worden en alleen bekrachtigend aanwezig zijn vanuit vertrouwen in de ander.
Professionele afstand is in mijn traditie van sjamanisme een teken dat een begeleider zich nog verder te ontwikkelen heeft in het vertrouwen in de draagkracht van de ander en zichzelf. Wij mensen kunnen alle levenservaringen dragen; geboorte, trauma's, stervensgevallen, scheidingen, ontslagen en ook levensgeluk, verwondering en blijheid. Wij zijn zo ontworpen dat we altijd alles in ons hele leven kunnen bevatten hoe depressief en suïcidaal we ook zijn, we kunnen zelfs ons sterven dragen. Pas als je diep gelooft in dat vermogen ben je in staat om de professionele afstand te laten gaan en nabij te zijn bij mensen die net als jij door de turbulentie van het leven worden geraakt.
Als je begeleider, coach, arts of therapeut bent dan gun ik jou en de ander dat je geraakt mag worden als mens terwijl jij je professie uitoefent.
Wil je weten hoe je dat doet? Kom naar 'De sjamaan en de manager, wild en wijs' intensive op 15 november.
Comments